بلندترین سیستم کوهستانی در روسیه قفقاز بزرگ است که بین دریای سیاه و خزر امتداد دارد. معمولاً وقتی آنها در مورد کوههای قفقاز صحبت می کنند ، با قفقاز کوچک متحد می شوند. بلندترین کوه روسیه - البروس - نیز در قفقاز بزرگ واقع شده است.
قفقاز بزرگ
کوههای باشکوه قفقاز بزرگ بیش از 1150 کیلومتر امتداد دارند. آنها از منطقه آناپا آغاز می شوند و به سواحل خزر ختم می شوند. عرض رشته کوه در مکان های مختلف از 32 کیلومتر تا 180 کیلومتر متغیر است. از آنجا که این زنجیره بسیار طولانی است ، علاوه بر این به قفقاز غربی ، مرکزی و شرقی تقسیم می شود.
این کوه ها بسیار مرتفع با قله های پوشیده از برف در طول سال می درخشند. یخچال های طبیعی در سیستم قفقاز بزرگ حتی در گرمترین زمان تابستان ذوب نمی شوند. در مجموع ، بیش از دو هزار یخچال وجود دارد ، بیشتر آنها در قفقاز مرکزی هستند ، جایی که بالاترین قله ها ، از جمله البروس ، در آن متمرکز شده است.
گیاهان و جانوران در کوههای قفقاز بزرگ بسیار متنوع است. تغییرات قابل توجه و گاهی اوقات نسبتاً شدید ارتفاع باعث می شود گیاهان و جانوران از مناطق کاملاً متفاوت آب و هوایی در یک منطقه نسبتاً کوچک با هم زندگی کنند.
متأسفانه ، پیاده روی در کوههای قفقاز به دلیل اینکه مرزهای روسیه با گرجستان و آذربایجان از امتداد رشته بزرگ قفقاز می گذرد ، گاهی دشوار است.
البروس بلندترین کوه روسیه است
ارتفاع Elbrus 5642 متر است. این نه تنها در روسیه ، بلکه در اروپا نیز بالاترین نقطه است. مردم محلی این کوه را "کوه بی پایان خرد و شعور" می نامند. طبق تحقیقات دانشمندان ، البروس زمانی آتشفشان بود ، اما مدتهاست که منقرض شده است و اکنون کاملاً با یک لایه یخ قابل توجه پوشانده شده است. با این وجود وجود چشمه های آب معدنی در حوالی البروس بدون شک بیانگر گذشته آن است.
البروس کوه دو سر نیز نامیده می شود ، زیرا دارای دو قله است و هر دو آتشفشان منقرض شده هستند. قله شرقی ، که ارتفاع آن 5621 متر است ، جوان تر است و كاسه آتشفشان آن هنوز به وضوح قابل مشاهده است. قسمت غربی قدیمی تر است. فاصله دو قله تقریباً یک و نیم کیلومتر است.
این کوه برای اولین بار در سال 1829 فتح شد ، زمانی که تیمی به سرپرستی ژنرال امانوئل به البروس رفت. امروزه منطقه البروس یکی از مراکز گردشگری اسکی است ؛ مسیرهای اسکی زیادی در اطراف آن وجود دارد.
قسمت قابل توجهی از دامنه های البروس مسطح است ، اما هرچه به قله نزدیکتر شود ، کوه شیب بیشتری پیدا می کند. پس از عبور از ارتفاع 4 هزار متری ، شیب کوه به طور متوسط 35 درجه است! از شمال و غرب شیب های تندی وجود دارد.
کسانی که تصمیم به صعود به البروس دارند باید آماده بارهای دائمی مرتبط با یک صعود نسبتاً تند باشند. همه اینها نه تنها به هیپوکسی ، بلکه به اصطلاح "معدنچی" - بیماری ارتفاع منجر می شود. برای کنار آمدن با آن ، اعزامی ها زمان بیشتری را برای صعود صرف می کنند ، برای استراحت و سازگار شدن با شرایط ارتفاع زیاد.
